W Wolsztynie znajduje się jedna z najsłynnieszych czynnych Parowozowni. Jest to jedyne takie miejsce, gdzie można obejrzeć warsztaty, maszyny i urządzenia oraz inne obiekty zaplecza technicznego służące utrzymaniu i naprawie parowozów.

   Pierwsza linia kolejowa dotarła do Wolsztyna już w roku 1886. Była to licząca 22,7 kilometry trasa z Wolsztyna do Zbąszynka. W następnych latach powstały kolejne połączenia: z Lesznem (1896) z Grodziskiem Wielkopolskim i dalej z Poznaniem oraz  z Sulechowem (1898), do Nowej Soli (1908). W ten sposób Wolsztyn znalazł się na szlaku pięciu linii kolejowych i w 1907 roku zadecydowano o wybudowaniu w tym mieście parowozowni.

   Początkowo szopa parowozowni mieściła cztery parowozy. W roku 1909 rozbudowano ją do ośmiu stanowisk. Dodano wtedy cztery, dłuższe stanowiska, tak jak wygląda to do dnia dzisiejszego.

   W parowozowni początkowo pracowało ogółem 20 osób, wśród nich 2 maszynistów. Pierwszym naczelnikiem parowozowni był pan Brunon Anders. Kierował parowozownią od jej powstania w 1907 roku września 1939 roku. W czasie wojny zwiększono ilostan parowozów do około 30 sztuk. Największy rozkwit parowozownia przeżywała w latach 70-tych i 80-tych. Pracowało tu wtedy około  320 osób. W parowozowni w tym okresie było 35 parowozów z tego od 18 do 25 dziennie pracujących. Obecnie parowozownia zajmuje się naprawami i renowacją parowozów na zlecenia z Polski i Europy.

   Za parowozownią znajduje się stara wieża wodna z 1907 mieszcząca 100m3 wody. Jest ona nadal sprawna. Woda do parowozowni jest doprowadzana z pobliskiego jeziora Berzyńskiego.

   Na terenie parowozowni możemy zwiedzić zabytkowe wnętrza parowozów, wagonów pasażerskiego i technicznego oraz zobaczyć zgromadzone w muzeum pamiątki związane z kolejnictwem.